بررسی امکان ساخت چند سازه پلی پروپیلن با الیاف لیگنوسلولزی ساقه گیاه پنبه

این تحقیق به منظور بررسی امکان ساخت چندسازه ساقه پنبه-پلی پروپیلن با درصدهای مختلف آرد ساقه پنبه انجام شد. تعیین بهترین تیمار به لحاظ مقاومتی، بررسی اثر استفاده از پوست ساقه گیاه پنبه در ساخت چند سازه از اهداف مهم این تحقیق بود. شش تیمار شامل سه سطح 40، 55 و 70 درصد ساقه پنبه و دو سطح پرکننده (ساقه پنبه با پوست و بدون پوست) تهیه گردید. همچنین یک تیمار از پلی پروپیلن خالص به عنوان تیمار شاهد درنظر گرفته شد. اندازه ذرات در حد مش 60-20 تعیین شد و از ماده جفت کننده مالئیک انیدرید پلی پروپیلن به میزان 3 درصد وزنی در هر تیمار استفاده شد. عملیات اختلاط و گرانول سازی پلاستیک و آرد ساقه پنبه به وسیله دستگاه اکسترودر دو ماردونه مدل 4815 انجام گرفت. سپس با استفاده از پرس گرم از گرانول های به دست آمده تخته های موردنظر ساخته شد. پس از تهیه و برش نمونه های آزمونی خواص مکانیکی چندسازه شامل خمش و کشش توسط دستگاه schenck trebel محاسبه شد. همچنین آزمون جذب آب و واکشیدگی ضخامت مطابق استاندارد انجام شد. داده های حاصل از آزمون ها در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش مقدار آرد ساقه پنبه مقاومت کششی و مدول گسیختگی کاهش یافته، درحالی که مدول الاستیسیته خمشی، جذب آب و واکشیدگی ضخامت افزایش یافت. به طور کلی مقاومت کششی و مدول گسیختگی تیمارهای مختلف در مقایسه با پلی-پروپیلن خالص کاهش یافت. از سوی دیگر مقادیر مدول الاستیسیته کلیه چند سازه ها بیشتر از پلی-پروپیلن خالص بود. به لحاظ عملکرد نوع پرکننده مقادیر مدول گسیختگی، مدول الاستیسیته و مقاومت کششی اختلاف معناداری نداشت، درحالی که برای مقادیر جذب آب و واکشیدگی ضخامت اختلاف معنادار مشاهده شد. بیشترین مقادیر مقاومتی مربوط به تیمار t1 با 40 درصد الیاف ساقه پنبه با پوست بود.